Terug in de tijd met analoge fotografie. Ik haal mijn oude minolta weer eens uit de kast.
Op de locatie in Breda hebben ze nog een donkere kamer en de spullen om zwart-wit te ontwikkelen en af te drukken. Er wordt enthousiast op gereageerd als ik vraag om les in deze technieken en mij wordt nadrukkelijk gezegd dat het een kwestie is van doen, op klein formaat beginnen en dan langzamerhand opbouwen. Om in een goede flow te komen moet je een dag bezig zijn, en niet een paar uurtjes. De donkere kamer en de chemicaliën zorgen inderdaad wel dat je in een soort trance raakt ja...
Ik kies bewust voor deze techniek omdat het proces van ontstaat meer organisch is. De hoorn is ook een soort nabootsing van een boomtak, het heeft een soort natuurlijke beweging die in contrast staat met het materiaal waarvan het gemaakt is. Het vastleggen door middel van fotografie zorgt letterlijk ervoor dat ik met andere ogen naar het object ga kijken. Het is onderzoek, maar dan wel op een manier die er ook bij past.
De tijd tussen het maken van een foto en daadwerkelijk zichtbaar maken van het beeld is ook weer een soort extra dimensie aan het proces omdat je jezelf afhankelijk maakt van het proces. Je feit dat je moet accepteren dat je niet meteen het eindresultaat te zien krijgt heeft komt overeen met natuurlijke processen.
In het begin zaai je, en dan moet je geduld hebben, je aandacht erbij houden en pas veel later kun je oogsten. Dit in tegenstelling tot de fastfood mentaliteit van het digitaal schieten. Er komt nog bij, wat misschien nog wel belangrijker is, dat ik analoog qua karakter mooier vind. De hoorn van vorig jaar heb ik verlengt met een staart en heb er een fotoreeks van gemaakt.
Hoorn 4-luik
Deze periode stond vooral in het kader van leren fotograferen en afdrukken.
Wat mij vooral opvalt is hoe gestructureerd ik eigenlijk kan zijn, dit in tegenstelling tot mijn chaotische leefwijze. Alle foto's worden bewust gemaakt, in een boekje houdt ik bij welk rolletje erin zit en wat de instellingen en gegevens (lens, diafragma, sluitertijd, flitser, tijd/datum) per foto zijn. De negatieven worden in een map gearchiveerd, met een contactafdruk ernaast. Vervolgens worden deze ingescand en in mijn computer gearchiveerd. Het overzicht zorgt ervoor dat je duidelijk kan zien wat mijn camera doet, en wat de verschillen in film en instellingen zijn. Vervolgens kan ik besluiten om ze te gaan afdrukken in de doka. De digitale scans geven meteen weer of een foto onscherp, over- of onderbelicht zijn, dus dat bespaart een hoop tijd als je dit zou moeten doen in de doka. Het is leuk om zo de voordelen te pakken zowel digitaal als analoog.
